ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΥ 46
Ο ΝΕΟΣ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Το εντυπωσιακό διατηρητέο κτίριο στη συμβολή των οδών Μυλλέρου και Κεραμεικού που δεσπόζει στην Πλατεία Αυδή, κατά γενική ομολογία περιοίκων και επισκεπτών, έχει αναβαθμίσει όλη την περιοχή και αποτελεί κόσμημα για τον Κεραμεικό.
ΕΝΑΡΞΗ ΑΝΟΙΞΗ 2012

Friday, June 29, 2007

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ


Το κτίριο χτίστηκε το 1831 από τον Άγγλο διευθυντή της εταιρείας του Μεταξουργείου Τάλμποτ ή Ταίηλορ που αγόρασε από τον ιδιοκτήτη της περιοχής Κατακουζηνό έκταση 5.000 περίπου τεκτονικών τετραγωνικών πήχεων επί της διασταύρωσης των τότε οδών Φειδίου και Πραξιτέλους οι οποίες μετά το 1865 μετονομάστηκαν σε οδούς Κεραμεικού η πρώτη και Μυλλέρου η δεύτερη. Όταν χρεοκόπησε η «Βιομηχανία Μετάξης» ο Τάλμποτ ή Ταίηλορ πούλησε την όλη έκταση και την οικοδομή στον Παύλο Νεγρεπόντη, έμπορο από την Κωνσταντινούπολη.Ο Παύλος Νεγρεπόντης «εσφάγη υπό ληστών» και την έκταση με την οικοδομή κληρονόμησαν οι γιοί του Κωνσταντίνος και Ιωάννης οι οποίοι την πούλησαν στον Νικόλαο Ιω. Δεληγιάννη και στον γαμπρό του Δημήτριο Μάρκο Μπότσαρη, υπουργό των στρατιωτικών τότε, στα πρώτα χρόνια της ανακήρυξης της Αθήνας ως πρωτεύουσας του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.Είναι η εποχή που η φήμη πως στην περιοχή θα χτιστούν τα ανάκτορα του Όθωνα προσελκύει εξέχουσες προσωπικότητες, πολιτικούς και στρατιωτικούς κυρίως, να εγκατασταθούν εκεί. Γύρω στα 1850 το σπίτι χρησιμοποιείται ως τόπος συνάντησης και φιλοξενίας των Σουλιωτών και μετά ως Αρχεία του Κράτους. Το 1865 ο Νικόλαος Ιω. Δεληγιάννης μεταβιβάζει το μερίδιό του στον γαμπρό του Δ. Μ. Μπότσαρη. Τον Αύγουστο του 1865 απεβίωσε ο Δημήτριος Μ. Μπότσαρης και τον κληρονόμησαν τα παιδιά του. Μετά το 1890 στο σπίτι κατοικούν οι απόγονοι του Μπότσαρη οι δυο οικογένειες Δράκου και Προβελέγγιου οι οποίοι την περίοδο της Γερμανικής κατοχής το εγκαταλείπουν.Κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών το σπίτι γίνεται η έδρα του ΕΛΑΣ και από το τότε παραμένει ακατοίκητο μέχρι το 1983 που γίνεται η κατάληψή του από ομάδες αναρχικών. Το 1986 με υπουργικά απόφαση χαρακτηρίζεται διατηρητέο ως κτίριο αξιόλογο από αρχιτεκτονική και από ιστορική άποψη. Το 1998 όταν το κτίριο (που παρέμεινε επί δεκαετίες ακατοίκητο) αγοράζεται από τους σημερινούς του ιδιοκτήτες το κτίσμα έχει σχεδόν καταρρεύσει. Σήμερα το ιστορικό κτίριο αναπαλαιώθηκε σχεδόν από μηδενική βάση, εσωτερικά και εξωτερικά και διαμορφώθηκε σε ένα εξέχων πολιτιστικό κέντρο πολλαπλών καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων.

2 comments:

Anonymous said...

το κτιριο κατοικουνταν και πριν την καταληψη του 83 εμεναν καποιες γηραιες κυριες πιθανοτατα συγγενεις του προβελεγγιου.το ξερω γιατι ακριβως απεναντι ζουσαν ο παππους μου και η γιαγια μου μεχρι το 1994 περιπου.η αναπαλαιωση του με απογοητευσε περιμενα να θυμιζει πιο πολυ την αρχικη του μορφη.ειδικα τα κουφωματα αλουμινιου ηταν πολυ κακη ιδεα.

Unknown said...

Και βέβαια κατοικούνταν το κτίριο, μέχρι που έδιωξαν τις γηραιές κυρίες (γιαγιά μου και αδελφή της)μετά τον σεισμό του 1983 (?), οπότε και κρίθηκε ακατάλληλο το κτίσμα και τις υποχρέωσαν να το εγκαταλήψουν. Λίγο μετά το "ανέλαβαν" οι καταληψίες.
Η γιαγιά κι η αδελφή της, Δράκου στο επίθετο, έμεναν στον κάτω όροφο. Οι Προβελέγγιοι ήταν επάνω.
Αυτό δεν λέγεται "αναπαλαίωση"!! Καταστροφή είναι κύριε "Κλυνν" που ξέρετε και την ιστορία του κτιρίου!!
Γκρεμίστηκε ολόκληρο εσωτερικά! Πάνε τα ζωγραφισμένα ταβάνια!! Η τόσο επιβλητική σκάλα, τα καταπληκτικά τζάκια!!

"Διατηρητέο" σου λέει ο άλλος.....!!!
Κρίμα!!!!